Μερικες μερες η θαλασσα μυριζει τοσο ασχημα και καμια φορα -συν-εγκληματωντας- ο αερας την φερνει μεχρι και το σπιτι μου, σπανια βεβαια. Μου θυμιζει τον Βαλτο της Αιωνιας Δυσωδιας (απο τον Λαβυρινθο), που ετσι και ακουμπουσες τα νερα του θα βρωμαγες για παντα. Τωρα ειδικα που καλοκαιριαζει και η Θεσσαλονικη γινεται η Μητροπολη Της Αιωνιας Υγρασιας δεν εχεις που να κρυφτεις. Τα καραβια-μπαρ ξεκινησανε τις βολτες τους στη θαλασσα και στις πανω περιοχες εχει μικρους κηπους να τρυπωσεις, οποτε η ισορροπια καπως επερχεται: για καθε γωνια της πολης που βρωμαει υπαρχει αλλη μια που να μυριζει ομορφα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου