Ψάχνοντας να βρω ένα αξιοπρεπές μέσο για να ακούω μουσική από το laptop, είχα ξεθάψει έναν παλιό ραδιοενισχυτή του πατέρα μου (full vintage καταστάσεις) και συνεχίζοντας το σκάψιμο, τον τέσταρα με παλιατζούρες του Westbam και βρήκα ότι το κομμάτι που κοσμεί τον τίτλο του post ακούγεται ακόμα μια χαρά -ειδικά απο παλιά μηχανήματα- και μάλιστα η μελωδία του είναι παρμένη από τον sonic τον σκατζόχειρο, έπαιζε κάθε φορά που έβγαινε ο κακός Robotnik και τον πλάκωνες
Όντας καλός οδηγός, έκανα αρκετά χιλιόμετρα και αυτό το καλοκαίρι, ήταν από αυτά που περάσανε πολύ γρήγορα και αφήσανε πολλές όμορφες εικόνες (στο μυαλό μου αλλά και σε Mbytes!). Και μακριά πλέον από βρώμικα νερά, στριμωξίδια σε λεωφορεία και άσχημη γκριζαδούρα, αναμένω το φθινόπωρο σαν air condition στους 25°, έχοντας κολλήσει και με τον Barry Manilow απο το Hellboy 2. Σύννεφα ακόμα δεν βλέπω, ο ήλιος φέτος είναι χειρότερος από φούρνο μικροκυμάτων, το Sonic στο PSP ακομα πιο γρήγορο και οι μόνοι wizards που έχουν απομείνει είναι αυτοί των windows.
