Οδηγώντας

Οδηγέ το έχασες. Κάπου στα χιλιόμετρα σε κυρίευσε ο αυτόματος πιλότος. Ξέχασες τον τίτλο. Αυτό που ξεχώριζε. Γυρνώντας στην ρίζα του κακού, τον τίτλο δηλαδή αυτού του blog, έχω να πω ότι ο τίτλος με περίμενε χρόνια πριν να πιάσω τιμόνι. Αλλά όχι και να με άφηνε... 

Ρίχνοντας cd στο player πάντα έχει ενδιαφέρoν το ποια θα καταφέρουν να ακουστούν ολόκληρα. Και εν ώρα οδήγησης έχεις και το τυπικό -αλλά πάντα γοητευτικό- βίντεο κλιπ της ασφάλτου να κυλάει μπροστά και πίσω που υποβοηθάει. Οπότε είναι και μια καλή ευκαιρία να καταλάβεις ποια όντως είναι τα αγαπημένα σου albums. Τώρα από Cave θα μπορούσαν να είναι κι άλλα, έτυχε ας πούμε  σε μια από τις πρόσφατες διαδρομές να βρίσκεται στο ντουλαπάκι το Let Love In που συνήθως θα βάλω -εκτός από την  κανονική σειρά του - και ως εναρκτήριο το Lay Me Low. Kομμάτι που πολλοί φαντάζομαι θα θέλουν να έχουν για soundtrack στον θάνατό τους.

Ε μετά παρέμεινα εκεί τριγύρω, χρονικά τουλάχιστον, με την βρωμιά των Alice In Chains και την φωνή ενός χαμένου μακαρίτη. Αλλά για αυτό θα πω κάτι σε καμιά βδομαδούλα.

Με τις τιμές αυτές στην βενζίνη, καλύτερα να γράφεις παρά να οδηγείς.

An Astral Disaster

Ερχόμενος μεταμεσονύκτια προς Θεσσαλονίκη, Κυριακή βράδυ, η λωρίδα μου ήταν εντελώς άδεια. Που και που με προσπερνούσε κανένα άλλο όχημα, που και που προσπερνούσα εγώ καμιά νταλίκα, όλα ήσυχα, όμορφα και συμμαζεμένα δεδομένης της βροχόπτωσης που επιβράδυνε την κίνηση. Το άλλο ρεύμα αντιθέτως ήταν υπερβολικά γεμάτο, σε φάση που νόμιζα ότι πέρναγα δίπλα από ένα απέραντο τρένο, πρέπει να είδα καμιά χιλιάδα ζευγάρια φώτα, ευτυχώς που έπιανε παράσιτα το ραδιόφωνο που και που και ξύπναγα από το οπτικό επαναλαμβανόμενο νανούρισμα-μοτίβο των αντίθετα κινούμενων αυτών οχημάτων. Οι αστραπές από την άλλη έκαναν ακόμα πιο απόκοσμη την βραδινή μου μετακίνηση, φανερώνοντας μια άλλη όψη του τοπίου για λίγα φωτεινά milliseconds, κάπως όπως όταν φαίνεται ο σκελετός στα καρτούν που χτυπιούνται από ηλεκτρικό ρεύμα. Η γη βρέχεται και καταπίνει το ρεύμα του ουρανού, υπακούοντας σιωπηλά στους ασαφείς κανόνες της φύσης, κλείνει το στόμα της και κλείνει κύκλωμα. Και τα αυτοκίνητα, μικρότερα ρεύματα πηγαινοέρχονται. Και δεδομένου ότι –χωρίς τον παραμικρό εγωισμό- στον κόσμο μου το κέντρο είμαι εγώ, άκουγα μέσα από τις εκκενώσεις την νεκρή φωνή του Balance και νομίζω ότι πλέον αναφερόταν στο αυτοκίνητό μου: If it goes any faster there’ll be an astral disaster.. If it goes any faster there’ll be an astral disaster..

Ground Control

  
Απο τα πλεον αγαπημενα μου τμηματα δρομου ειναι το κομματι λιγο πριν την Κατερινη (ερχομενος απο Θεσσαλονικη) με τα υπεροχα συμμετρικα τοποθετημενα φωτα. Χωρις να εχει κατι αλλο αξιοπροσεκτο γυρω του μοιαζει με διαστημικο διαδρομο - οταν βεβαια βοηθαει και ο φωτισμος - και σημερα το βοηθησε. Πατας γκαζωνεις και στη στροφη μετανιωνεις, αφου εχεις ηδη βγει απο εκει και καταλαβαινεις οτι το τριξιμο και ο θορυβος δεν ειναι το φραγμα του ηχου που σπαει, ουτε ο λειζερ προωθητηρας. Οφειλονται απλα στο "θελω επειγοντως ζυγοσταθμιση" Micra που δεν προκειται ποτε να απογειωθει. Η ισως και μπορει.