Τα Σκοτεινα Παιδια

Ο τελευταιος δισκος των Twilight Singers κλεινει εκει ακριβως στο λυκοφως, με τον κορη του ματιου ορθανοιχτη, οχι απο χημικα και χαπια, αλλα απο την επιθυμια της να ρουφηξει φως. Ο Greg Dulli, ο βασικος τραγουδιστης του λιγοστου αυτου φωτος, πλησιαζει στα κυματα και μπαινει απο κατω και παντα οταν σκεφτομαι το λιγοστο αυτο φως σκεφτομαι τα αστρα, τους Πολεμους των Αστρων, την φωνη του νεκρου Balance των Coil να προειδοποιει If it goes any faster there'll be an astral disaster, τους Current 93 (που επιτελους θα δω) με το Soft Black Stars, τον Nick Cave να τραγουδα "the stars will explode in the sky, but they don't, do they? Stars have their moments, then they die". 

Ισως δεν εχει σχεση με διαστημοπλοια, οι παιδιαστικες και παιδικες σκεψεις ομως ανακατευονται και οταν στο φιναλε του δισκου ερχεται η κορυφωση του, ξερεις οτι και εκει εχεις βρει κατι να σε καθρεφτισει. Το Powder Burns κλεινει με την απλη επιθυμια που ερχεται μετα το ομωνυμο κομματι, με ηχους απαλης βροχης: *12 I Wish I Was, μια ευχη που θα μετανιωνες πριν καλα καλα πραγματοποιηθει. Οχι ομως στη ζωνη του λυκοφωτος.


*παραφραση του τιτλου συμπεριλαμβανοντας και τον αριθμο κομματιου. καλυτερο φαινεται ετσι.