ΜετεμΨυχωση (part 2)

Δεν ξέρω αν κάποτε θα αφήσω το σημάδι μου στον κόσμο ή αν αυτός θα αφήσει το σημάδι του σε μένα. Τα εξιτήρια μοιράζονται τυχαία, πάντα όταν δεν το περιμένεις, αυτός είναι ο μοναδικός κανόνας που δεν έχει εξαίρεση. Αφημένος στη ροή του χρόνου, του μεγάλου αυτού ποταμού που παρασέρνει βίαια τα πάντα, κάποια στιγμή θα πεταχτείς σε μια όχθη ή θα σκαλώσεις σε μια πέτρα. Μετέπειτα απλά θα τον βλέπεις να κυλάει με όλα όσα παρασύρει, στη συνέχεια μόνο θα τον ακούς, τέλος απλά θα ξέρεις ότι κυλάει χωρίς να νιώθεις τίποτα.

Εύχεσαι μόνο ότι στο τέλος θα μπορούσες να έχεις λίγο χρόνο παραπάνω. Κάπως σαν τους υπολογιστές, που όταν σταματήσει η τροφοδοσία ρεύματος έχουν το UPS που τους δίνει λίγο παραπάνω χρόνο ώστε να κλείσουν σωστά ότι έχουν αφήσει ανοιχτό.