On / Off / On

Δεκαπενταύγουστος βράδυ, στην σοφίτα, στο σπίτι στο χωριό μου, το laptop με κλειστή οθόνη έπαιζε Interpol και Psychedelic Furs και όταν κοίταξα από το παράθυρο για να δω μονάχα άπειρα αστέρια πάνω απ’ τα βουνά, κατάλαβα ότι κάποια στιγμή έκανε την μετάβαση από το ρεύμα της πρίζας στην μπαταρία του. Βγαίνοντας στην βεράντα ένιωσα το απόλυτο σκοτάδι να με ακουμπάει, πάνω στα βουνά χωρίς φεγγάρι νιώθεις την υλική του υπόσταση, το αναπνέεις, κατεβαίνει μέσα σου σαν καπνός και σε καταλαμβάνει. Όπως η εξωγήινη μαύρη στολή του Spiderman που ενεργοποιούνταν με τη σκέψη του και μόνο και του έδινε παραπάνω δυνάμεις, το σκοτάδι σου δίνει πολλά περισσότερα από όσα δεν σε αφήνει να δεις. Μια ολόκληρη ώρα χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα, τότε και αν συνειδητοποίησα την μοίρα, σαν αϋπνία, σιωπηλή ακινησία, δεν έχω ξαναδεί ποτέ μου τόσα αστέρια νηφάλιος, μετά από λίγο μου φαινότανε σχεδόν φωτεινός ο ουρανός, χιλιάδες εκατομμύρια λαμπρές ή αχνές μικρές τρύπες που χαλάνε και ομορφαίνουν το μεγαλύτερο σκοτάδι, το μεγάλο διάστημα, αυτό μέσα στο οποίο κολυμπάμε όλη μας τη ζωή αλλά δεν το καταλαβαίνουμε και λέμε τάχα πως προτιμούμε το αλμυρό νερό της θάλασσας για να μας δροσίσει.

Και μετά ήρθε το ρεύμα, δίνοντας σου την αίσθηση ενός απότομου βίαιου ξυπνήματος καθώς το laptop ξαναγύρισε στην αγαπημένη του πηγή ενέργειας: το ρεύμα του δικτύου.

(η φωτογραφια ειναι του αλεξη)