Ambience

Aurora Borealis, taken from somewhere in the net

Από όλα τα είδη μουσικής κρατάω το ambient ως το πιο ενδοσκοπικό. Ακούγοντας ambient είναι σαν να ακούς τον εαυτό σου, διαλέγεις κάποιο ήσυχο μέρος της ημέρας και όχι απλά ακούς, αφουγκράζεσαι. Είτε ως άθροισμα απαλών μελωδιών και ήχων ή ως συνονθύλευμα περιβαλλοντικών και μη θορύβων, η ambient μουσική ως άλλο μπούμερανγκ σου επιστρέφει τους ήχους του εαυτού σου, κατευθύνει το μυαλό εκεί ακριβώς που αυτό θέλει να πάει, οπότε σαν θετική ανάδραση ίσως θα σε κάνει να αισθανθείς πιο άσχημα αν αισθάνεσαι άσχημα ή πιο όμορφα αν αισθάνεσαι όμορφα. Ξεπερνώντας έννοιες όπως νότες και πεντάγραμμα, το περιβάλλον έχει από μόνο του πολλά από όσα έχεις ακούσει και αγαπήσει χωρίς να ξέρεις, όπως πχ τα τρένα που άκουγα πιτσιρικάς να περνούν τα βράδια δίπλα από το σπίτι μου με όλη την αντήχηση της ήσυχης νύχτας με την προσθήκη από τον κινητήρα που ανεβοκατέβαζε το ασανσέρ στην δίπλα πολυκατοικία.

Ας είναι καλά το Echo Beat του Κώστα Παγανού που στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας εξέπεμπε από το Ράδιο Παλμό τρίωρα μεσημεριανά ambient set τα σαββατοκύριακα. Έβαλε το μυαλουδάκι μας στο σωστό δρόμο.