Speak

Το καλο του να κοιμασαι πολυ καποιες μερες ειναι οτι καποιες αλλες δεν κοιμασαι καθολου. Ετσι (εντος αλλων) μπορεις να βλεπεις καποια πραγματα που τα καναλια πετανε στις μεταμεσονυχτιες ωρες. Ετσι πετυχα ξανα το Monster's Ball (οπως και το καλοκαιρι, ιδια ωρα, δεν ηξερα τιποτα για αυτο και με ειχε αφησει αφωνο) και η δευτερη θεαση του με αφησε ακομα πιο γεματο, ο Billy Bob Thornton εξαιρετικος, ηρεμη μουσικη, δυνατα γεγονοτα χωρις μεγαλοδραματα, αποτομες αλλαγες και παραξενες αντιδρασεις, γλυκοπικρες, σκληρες, οπως ακριβως συμβαινουν στην ζωη. Και μετα πετυχα αυτο το αμιλητο κοριτσι:

Αλλη μια πονεμενη εφηβικη ιστορια, δοσμενη ομως και αυτη χωρις εξαρσεις και φανφαρες, μονο με απλοτητα, κυνισμο, χιουμορ και μια υπεροχη ερμηνεια απο την 13χρονη τοτε πρωταγωνιστρια. Η οποια στο τελος καταληγει καπου στα τελευταια λογια του Thornton: "We're going to be all right."