Spaced Out

Για καθε συστημα αναφορας υπαρχει ενα αλλο μεγαλυτερο να το ορισει, υπερσυνολα μεσα σε υπερσυνολα, ο μεγαλος μας Ηλιος δεν ειναι δα και τοσο μεγαλος, μεγαλες ειναι οι ιδεες μας που υποτιθεται οτι ζουν οταν ο ανθρωπος πεθαινει, οι ιδεες ομως χρειαζονται υλικα αγαθα για να διατηρηθουν, να μεταβιβαστουν, να ταξιδεψουν, η Ριπλει ουρλιαζε για να γλιτωσει απο το Alien αλλα στο διαστημα κανεις δεν ακουει την κραυγη σου, λογικο αφου στο κενο δεν υπαρχει τιποτα για να ταλαντωθει αλλα και αυτο ισως καποτε αλλαξει, ο Moby ελεγε μαλακιες, δεν ειμαστε φτιαγμενοι απο αστερια, ειμαστε αστερια, η καποιο αλλο ειδος σωματων, ετσι κι αλλιως και αυτα αλλαζουν συνεχως, ο Πλουτωνας υποβαθμιστηκε αφηνοντας το ηλιακο μας συστημα εδω και ενα χρονο με οκτω πλανητες που πληρουν τον νεο ορισμο του να εισαι πλανητης. Αν εβγαινε και ενας νεος σωστος ορισμος για το τι ειναι ανθρωπος, ποσο θα μειωνονταν ο πληθυσμος?

Driver's Block

Speak

Το καλο του να κοιμασαι πολυ καποιες μερες ειναι οτι καποιες αλλες δεν κοιμασαι καθολου. Ετσι (εντος αλλων) μπορεις να βλεπεις καποια πραγματα που τα καναλια πετανε στις μεταμεσονυχτιες ωρες. Ετσι πετυχα ξανα το Monster's Ball (οπως και το καλοκαιρι, ιδια ωρα, δεν ηξερα τιποτα για αυτο και με ειχε αφησει αφωνο) και η δευτερη θεαση του με αφησε ακομα πιο γεματο, ο Billy Bob Thornton εξαιρετικος, ηρεμη μουσικη, δυνατα γεγονοτα χωρις μεγαλοδραματα, αποτομες αλλαγες και παραξενες αντιδρασεις, γλυκοπικρες, σκληρες, οπως ακριβως συμβαινουν στην ζωη. Και μετα πετυχα αυτο το αμιλητο κοριτσι:

Αλλη μια πονεμενη εφηβικη ιστορια, δοσμενη ομως και αυτη χωρις εξαρσεις και φανφαρες, μονο με απλοτητα, κυνισμο, χιουμορ και μια υπεροχη ερμηνεια απο την 13χρονη τοτε πρωταγωνιστρια. Η οποια στο τελος καταληγει καπου στα τελευταια λογια του Thornton: "We're going to be all right."