Αγαπημενα Σκοταδια (ξανα)

Δε γινεται να γραφεις συνεχεια, οσο μεγαλωνεις οι ωρες μικραινουν και φυσικος η οχι αντιλαμβανεσαι απο μονος σου τη θεωρια της σχετικοτητας, εχεις τοσες καρτες τοσα usernames και passwords και τα bookmarks πληθαινουν, χρειαζεται αρχειοθετηση για τις αρχειοθετησεις σου, η 6/6/6 περασε και ολα βαινουν καλως, αν και κανει κρυο για Ιουνη και η Κολαση υποτιθεται οτι ειναι ζεστη, ισως οχι, οι Κενοβιτες εξαλλου προτιμουσαν το κρυο, οπως και προτιμουσαν το σκοταδι απο την αγαπη, επιλογη μαλλον του μισου τουλαχιστον πλυθησμου της γης για την μιση τουλαχιστον ζωη του, ναι οι συνειρμοι εχουν την εξαχρονη παιδικη λογικη αλλα τοτε ειναι που το μυαλο βραζει, μετα αρχιζει και εξατμιζεται. Μετα απο μια οκταετια η οθονη μου αρχισε να ξεφτιζει και με χαρα βλεπω παλιοτερα κειμενα ξεθωριασμενα. Λες και δεν αφησα ποτε το χαρτι και το μολυβι.

Aπαλά Μαύρα Αστέρια

... γύρω από το λαμπρό κίτρινο φεγγάρι, οι ατελείωτες βροχές μέσα σε στοιχειωμένο αέρα, το πιο βαθύ φως, ο παράδεισος των Γατών, το σκοτεινό δάσος, η μεγαλύτερη πίστη για τον μικρό μας κόσμο, όλα τα όμορφα μικρά αλογάκια, η συγχώρεση και η μετάνοια, τα μαύρα πλοία στον Ουρανό, η φθορά και η διαφθορά και πάνω απ’ όλα ο Χριστός, ο Αντίχριστος και ο Άνθρωπος… Όλη η ανθρωπότητα, ο κόσμος και οι Θεοί του συρρικνώθηκαν τις δυο πρώτες νύχτες του Ιούνη στη μικρή σκηνή του Θεάτρου “Δημήτρης Χορν”. Η μικρή ορχήστρα με αρχηγό τον David M. Tibet ήταν συγκλονιστική, σπαρακτική, ανατριχιαστική και εξώκοσμα πανέμορφη. Θαρρείς πως όταν βγαίναμε από μέσα θα βλέπαμε τον κόσμο να φλέγεται, τα κτίρια να πέφτουν μαζί και οι άνθρωποι και ο Ιησούς θα περπάταγε για δεύτερη φορά στη γη.

It isn't very good, in the dark dark wood
In the middle of the night, when there isn't any light