Οδηγέ το έχασες. Κάπου στα χιλιόμετρα σε κυρίευσε ο αυτόματος πιλότος. Ξέχασες τον τίτλο. Αυτό που ξεχώριζε. Γυρνώντας στην ρίζα του κακού, τον τίτλο δηλαδή αυτού του blog, έχω να πω ότι ο τίτλος με περίμενε χρόνια πριν να πιάσω τιμόνι. Αλλά όχι και να με άφηνε...
Ρίχνοντας cd στο player πάντα έχει ενδιαφέρoν το ποια θα καταφέρουν να ακουστούν ολόκληρα. Και εν ώρα οδήγησης έχεις και το τυπικό -αλλά πάντα γοητευτικό- βίντεο κλιπ της ασφάλτου να κυλάει μπροστά και πίσω που υποβοηθάει. Οπότε είναι και μια καλή ευκαιρία να καταλάβεις ποια όντως είναι τα αγαπημένα σου albums. Τώρα από Cave θα μπορούσαν να είναι κι άλλα, έτυχε ας πούμε σε μια από τις πρόσφατες διαδρομές να βρίσκεται στο ντουλαπάκι το Let Love In που συνήθως θα βάλω -εκτός από την κανονική σειρά του - και ως εναρκτήριο το Lay Me Low. Kομμάτι που πολλοί φαντάζομαι θα θέλουν να έχουν για soundtrack στον θάνατό τους.
Ε μετά παρέμεινα εκεί τριγύρω, χρονικά τουλάχιστον, με την βρωμιά των Alice In Chains και την φωνή ενός χαμένου μακαρίτη. Αλλά για αυτό θα πω κάτι σε καμιά βδομαδούλα.
Με τις τιμές αυτές στην βενζίνη, καλύτερα να γράφεις παρά να οδηγείς.
