Οι τεχνολογίες τρέχουν τόσο που σιγά σιγά μερικοί δεν θα τα πιστεύουν πια. Το iphone γίνεται ocarina, ηχεία με πάχος χαρτιού, ασύρματο ηλεκτρικό ρεύμα και άλλα που σε σενάρια επ. φαντασίας μόνο υπήρχανε. Δεν ξέρω πως θα αντιδρούσα αν κάποτε λυθεί το μυστήριο του ανθρώπινου εγκέφαλου και όντως μπορέσουμε να μπούμε οι ίδιοι σε δίκτυο, θα έμπαινα όμως σίγουρα σε μεγάλο πειρασμό. Ο εγκέφαλός μας, η πιο πολύπλοκη ηλεκτρική (ω ναι!) συσκευή του κόσμου μας, μας διδάσκει πολλά και μας αποκρύπτει πολλά περισσότερα.
Αν το αναλύσεις όλο, πέφτεις πάνω στην ματαιοδοξία του ανθρώπου που θεωρώντας ότι "είναι ξεχωριστός", έφτιαξε θεούς και δαίμονες και δεν δέχεται την ύπαρξή του ως μια εξελιγμένη θαυμαστή μηχανή από υλικά που δυστυχώς δεν κρατάνε πολύ. Και πιθανών να μην θέλει να αφήσει και τους άλλους. Αλλά οι καιροί τρέχουν και όταν βρεθεί το κοινό interface ανάμεσα σε εμάς και τις μηχανές, τότε θα έχουμε άλλα να ανησυχούμε.
Όλα αυτά μου ήρθανε στο μυαλό χτες βλέποντας Dexter, ο οποίος μπαίνοντας σε μια εκκλησία σκέφτεται:
"Αν πίστευα στο Θεό, αν πίστευα στην αμαρτία, αυτό είναι το μέρος απ' όπου θα πήγαινα κατευθείαν στην κόλαση.
Αν πίστευα στην κόλαση."
Αν το αναλύσεις όλο, πέφτεις πάνω στην ματαιοδοξία του ανθρώπου που θεωρώντας ότι "είναι ξεχωριστός", έφτιαξε θεούς και δαίμονες και δεν δέχεται την ύπαρξή του ως μια εξελιγμένη θαυμαστή μηχανή από υλικά που δυστυχώς δεν κρατάνε πολύ. Και πιθανών να μην θέλει να αφήσει και τους άλλους. Αλλά οι καιροί τρέχουν και όταν βρεθεί το κοινό interface ανάμεσα σε εμάς και τις μηχανές, τότε θα έχουμε άλλα να ανησυχούμε.
Όλα αυτά μου ήρθανε στο μυαλό χτες βλέποντας Dexter, ο οποίος μπαίνοντας σε μια εκκλησία σκέφτεται:
"Αν πίστευα στο Θεό, αν πίστευα στην αμαρτία, αυτό είναι το μέρος απ' όπου θα πήγαινα κατευθείαν στην κόλαση.
Αν πίστευα στην κόλαση."
