Δε θυμάμαι που είχα πρωτοακούσει/δει/διαβάσει την φράση -ούτε καν πως ακριβώς ήταν διατυπωμένη- αλλά ήταν κάπως έτσι: "οι άνθρωποι δεν είναι δέντρα, δεν πρέπει να μένουν κάπου ριζωμενοι". Και αν το τραβήξεις λίγο χωρίς νόημα λες: μην κολλάς σε έναν άνθρωπο, γιατί τότε κολλάς στο δέντρο και δεν βλέπεις το δάσος: όλους τους ανθρώπους, την πόλη, την κοινωνία. Και εκείνη η μπάντα, οι Forest For The Trees, σύμφωνα με αυτά θα ήταν: Κοινωνία Για Τους Ανθρώπους. Σαν προεκλογικό motto ακούγεται. Σε έναν τέλειο κόσμο δεν θα υπήρχαν καν motto. Μόνο μοτοκούζι, unknown pleasures και η feist σε metal side-project.
Μέχρι τότε όμως η αντλία βενζίνης θα συνεχίζει να με αφήνει όπου να'ναι.
Μέχρι τότε όμως η αντλία βενζίνης θα συνεχίζει να με αφήνει όπου να'ναι.
Για τη νέα χρονιά αποφάσισα να μη βαριέμαι τόσο.
Παράτησα πολλά πράγματα από την προηγούμενη χρονιά. Ως συνέπεια κάποια άλλα παράτησαν εμένα. Ίσως να έκανα και λάθος, θα δείξει αργότερα φαντάζομαι.
Από τα λίγα όμως που έμαθα από τα λάθη μου και από τα περισσότερα που έμαθα από τα λάθη των άλλων είναι ότι πρέπει δέχεσαι τις συνέπειες των αποφάσεών σου.
Και ακούγοντας το Clocks Don't Bring Tomorrow του 