Tο πιο αγαπημενο αντικειμενο της δισκοθηκης μου ειναι μαλλον αυτο το 45αρι των Arab Strap. Εχει μια ασχημη παρελθοντικη αισθηση παραλληλα με την ηρεμια του οτι "ολα τωρα περασαν και ειναι καλα". Δε με νοιαζει για την χρονια που φευγει, ουτε για τα δυο χιλιαδες εβδομα γενεθλια που ολοι γιορταζουν. Με νοιαζει για την απουσια και την ηρεμια που θα υπαρχει το καλοκαιρι καπου στην Χαλκιδικη, που δεν θα ακουσω αλλες ισοπεδωτικες θεωριες, φιλοσοφιες και βεβηλο χιουμορ. Οπως και στο βιντεο του κομματιου, καποτε ειχε δημιουργησει καυγα στο γλεντι ενος γαμου. Παραξενη συμπτωση.. Και οσο σκονη και αν μαζευουν τα αυλακια, το τραγουδι αυτο ακουγεται καθε φορα και καλυτερο. Προβαλλει αναμνησεις σαν ζαπινγκ στην απογευματινη ζωνη. Και μετα κλεινει η τηλεοραση.
